KILKA WSKAZÓWEK DLA RODZICÓW:
JAK ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM I NASTOLATKIEM W SYTUACJI PANDEMII ?
1.BĄDŹ SPOKOJNY I OPANOWANY
Zadbaj o swój stan fizyczny i psychiczny,spokój, swoje emocje.Twój lęk i panika, szybko zostaną dostrzeżone przez dziecko. Dzieci doskonale wyczuwają w jakim stanie emocjonalnym znajdują się ich bliscy. To, w jaki sposób emocjonalny podchodzisz do pandemii i radzisz sobie z własnymi uczuciami, ma decydujący wpływ, jak cała sytuacja będzie odbierana przez dziecko.
2.BĄDŹ ŹRÓDŁEM INFORMACJI
Pamiętaj, że dziecko potrzebuje wiedzieć. Unikając rozmowy,tylko potęgujesz jego niepokój.
3.ODPOWIADAJ NA ZADAWANE PYTANIA
Szanuj wszystkie pytania dziecka, nawet te najbardziej dziwaczne.Jeśli dziecko pyta, szanuje Twoje zdanie.Pamiętaj, że te same pytania mogą pojawiać się wielokrotnie. Dopytuj, jeśli nie jesteś pewien, czy dobrze rozumiesz, o co dziecko pyta.
Podążaj za dzieckiem, sprawdź jego gotowość do podjęcia tematu.Raczej odpowiadaj na pytania, niż sam rozpoczynaj rozmowę (chyba, że niepokoi Cię nietypowe lub inne niż dotychczas zachowanie).
4.USPOKAJAJ, BĄDŹ DOSTĘPNY
Przygotuj kilka informacji, które pozwolą opanować lęk dziecka i wzmocnić jego poczucie bezpieczeństwa. Porozmawiaj z nim o tym, jak radzi sobie z lękiem. Zaciekawiaj się jego perspektywą widzenia teraźniejszości. Bądź otwarty na jego punkt widzenia.
5.ZACHOWAJ RUTYNĘ DNIA
Spójna, codzienna rutyna jest bardzo ważna dla dzieci, ponieważ stwarza poczucie stabilności i przewidywalności. Młodzi ludzie bardzo tęsknią za normalnością.Podkreślaj, że epidemia minie.
6.BĄDŹ UWAŻNY NA NIEWERBALNE SYGNAŁY JAKIE WYSYŁA DZIECKO
Mogą sugerować jego niepokój- dobrze jest je zauważyć i nazwać. Może to pomóc i zachęcić dziecko do rozmowy o jego uczuciach. W przypadku takich reakcji nastolatka/ dziecka jak zaburzenie łaknienia, problemy ze snem, wzmożone lęki, drastyczne obniżenie nastroju, permanentne izolowanie się od innych domowników, strach przechodzący w fobię, dotyczącą śmierci jego lub jego bliskich- należy skorzystaniem z pomocy psychologicznej.
7.Bądź szczery
Podkreśl działania mające na celu zabezpieczenie bezpieczeństwa dziecka i jego rodziny, ale nie obiecuj czegoś co nigdy do końca nie jest pewne, np.że nikt ze znanych dziecku osób nie zachoruje.
8.Pamiętaj o traumatycznych przeżyciach , które spotkały Twoje dziecko
Szczególnej uwagi i troski wymagają teraz dzieci i nastolatki, które obecnie lub w przeszłości doświadczyły choroby, utraty (rzeczywistej lub zagrożenia nimi)- własnej lub swoich bliskich. Są bardziej wrażliwe na informacje związane z koronawirusem.
