Historia szkoły

Historia szkoły

Historia szkoły rozpoczyna się od budowy  Szkoły Powszechnej przez nieocenionego księdza społecznika Antoniego Kwiatkowskiego w latach 1923-1926, gdyż funkcjonująca w Bychawie szkoła potrzebowała pomieszczeń. Zajęcia odbywały się w różnych miejscach miasta. W roku szkolnym 1924/1925 stopień organizacyjny szkoły został podniesiony do sześciu klas.

W 1925 szkoła bychawska stała się placówką siedmioklasową. W 1926 oddano do użytku pierwsze sale lekcyjne. Od 1 września 1936 roku nastąpił podział placówki na Szkołę Powszechną nr 1 i nr 2, przy czym obie nadal mieściły się w tym samym gmachu.  W czasie wojny szkoła nie zawiesiła swojej działalności , jednak pracowała z przerwami, gdyż Niemcy wykorzystywali gmach jako magazyn zboża i mąki.

W latach 1941- 42  istniała w tym  samym  budynku Szkoła Spółdzielcza dla Dorosłych „ Społem” pod kierownictwem wiejskiego społecznika, członka ruchu ludowego  Pawła Chadaja.

Gimnazjum i późniejsze Liceum powstało jesienią 1944 r. z inicjatywy najbardziej światłych i ofiarnych mieszkańców Bychawy i jej okolic. Jako pełna szkoła średnia pod nazwą Gimnazjum Koedukacyjnego im. Ks. Antoniego Kwiatkowskiego, promieniowała swoją działalnością oświatowo-wychowawczą na cały region, nadając tym samym prowincjonalnej osadzie rangę ośrodka dydaktycznego, skupiającego najbardziej utalentowaną młodzież z pogranicza kilku sąsiadujących ze sobą powiatów: lubelskiego, krasnostawskiego, kraśnickiego i janowskiego. Potrzebę zorganizowania szkoły gimnazjalnej w Bychawie, pozwalającej młodzieży wywodzącej się głównie ze środowisk wiejskich i drobnomieszczańskich zdobycie wykształcenia na poziomie średnim, dostrzegli dosyć wcześnie przedstawiciele miejscowej i okolicznej inteligencji ocalałej z wojennej pożogi. Między innymi byli to ludzie tej miary co: Władysław i Stefan Luterkowie, Wincenty Mączka, Jadwiga Emilianowicz, Antoni Rubaj, Stanisława Skawińska, Janina Żelazikowa. Stanowili oni pierwszą kadrę nauczycielską powołanego do życia gimnazjum. Ale w zorganizowaniu szkoły pomagali im także inni ludzie dobrej woli. Z całą pewnością było ich wielu i niełatwo jest dzisiaj dostatecznie ocenić wkład pracy każdego z nich w to wielkie dzieło.
LUDZIE odeszli - DZIEŁO trwa !

Bychawskie gimnazjum rozpoczło swoją działalność dydaktyczno- wychowawczą z dniem 1 października 1944 r. - przy liczbie 182 uczniów, skupionych w dwóch klasach pierwszych, jednej klasie drugiej, jednej trzeciej oraz w jednej kurs gimnazjalny dla dorosłych, realizującym w ciągu roku szkolnego program klasy I i II. Najstarszy uczeń bychawskiego gimnazjum w roku szkolnym 1944 / 45 liczył lat 21, najmłodszym zaś uczennica - lat 13. Już sama rozpiętość świadczyć by mogła, że placówka ta była szkołą otwartą dla wszystkich pragnących się uczyć. Byli zatem róni pod względem wieku, zasobu posiadanej wiedzy, życiowych doświadczeń, pochodzenia społecznego. Przyszli do szkoły z rodzinnych domów i z wojennej tułaczki, z partyzanckich szlaków, niekiedy z bronią w kieszeni. Byli jednakowi pod dwoma przynajmniej względami: czuli się Polakami i pragnęli się uczyć. Byli dumni ze swojej szkoły. Oto, co na ten temat pisze jeden z nich w swoim liście, skierowanym do dyrekcji szkoły: „Nie mieliśmy przy czym i na czym siedzieć, nie mieliśmy dostatecznej ilości książek i zeszytów, ale mieliśmy szkołę noszącą imię człowieka społecznika, znanego każdemu mieszkańcowi Bychawy i okolic.” (fragment listu absolwenta Stanisława Skawińskiego).

W rok później w bychawskim gimnazjum uczy się już 290 uczniów, a w roku szkolnym 1946/47 grupa 17 osób dopuszczona zostaje do egzaminu ukończenia gimnazjum, czyli do tzw. małej matury.

Z nowym rokiem szkolnym 1947/48 rozpoczną oni naukę w I klasie 2-letniego liceum zorganizowanego na bazie gimnazjum. W roku szkolnym 1948/49 13 z nich złoży przed Państwową Komisją Egzaminacyjna pierwszy w murach tej szkoły egzamin dojrzałości, czyli „dużą maturę”.

W tym też roku szkoła zmieni swoją strukturę organizacyjna i swoją nazwę na Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego Gminnej Rady Narodowej w Bychawie. Niestety, w nowej nazwie szkoły zabrakło już imienia księdza- społecznika. Trudno jest dzisiaj dociec, w oparciu, o jaką podstawę prawną placówka pozbawiona została imienia. Zresztą dla wielu jeszcze roczników będzie to tylko kwestia formalna, w istocie, bowiem, co najmniej do połowy lat pięćdziesiątych, uczniowie bychawskiej szkoły przekonani są, że patronuje im ks. Antoni Kwiatkowski.

W roku 1949/50 placówka ponownie zmienia swoją nazwę na Państwową Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Licealnego w Bychawie. Nazwa szkoły kilkakrotnie zmieniała się. W roku szkolnym 1950/51 nosiła nazwę Publicznej Średniej Szkoły Ogólnokształcącej St. Podstawowego i Licealnego a w rok póniej - Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej St. Podstawowego i Licealnego. Tę ostatnią nazwę szkoła nosiła do roku 1964, kiedy to nastąpi podział organizacyjny na szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące jako samodzielne jednostki.

Zmieniały się nazewnictwo i struktura organizacyjna placówki, cel nadrzędny pozostawał ten sam - zapewnić młodzieży warunki wszechstronnego rozwoju, wyposażyć ją w rzetelną wiedzę przedmiotową, -przygotować młodych ludzi do życia w społeczeństwie tak, aby im było dobrze i innym z nimi było dobrze!

W szkole pracowali znakomici nauczyciele, ludzie, którzy swój zawód traktowali jako posłannictwo. Nie sposób byłoby wymienić wszystkie nazwiska, nie chodzi tu zresztą o ocenę kadry nauczycielskiej placówki za okres 50 lat. Do osób, którzy w latach czterdziestych i pięćdziesietych potrafiły nadać polskiej szkole właściwy jej kształt i zachować jej narodowy charakter należeli oprócz wymienionych już wcześniej założycieli szkoły tacy profesorowie jak: p. Władysław Grudzień, Józef Lulek, ks. Jan Mazur ? obecny biskup ordynariusz diecezji siedleckiej, ks. Józef Bieńkowski, Marian Stadnik, dyrektor szkoły w latach 1950/57, Antonina Mazurkiewicz, Anna Ostrowska, lekarz medycyny i jednocześnie nauczyciel biologii ? Stanisław Gutek, Julian Korba, Krystyna Partykowa i wielu, wielu innych. Dobrym duchem szkoły od początku jej istnienia do końca lat pięćdziesiątych był jej woźny pan Michał Holweg. Kontynuację jego dzieła w najlepszym tych słów znaczeniu przejął pan Józef Kusiak a po 1991 r. jego syn Stanisław Kusiak.

Jeżeli chodzi o dyrektorów placówki, to funkcję tę sprawowali kolejno:

Władysław Luterek- rok szkolny 1944/45
Antoni Rubaj- lata 1945 - 1950
Marian Stadnik- lata 1950 - 1957
Michał Górski- lata 1957 - 1958
Marian Stadnik- lata 1958 - 1959 ( ponownie )
Kazimierz Kowalski- lata 1959 - 1961
Kazimierza Malawski- lata 1961 - 1962
Stefan Gromek- lata 1962 - 1967
Henryk Fryga - lata 1967 - 1971 (absolwent szkoły )
Stefan Szymczak- lata 1971 - 1973
Jan Czegus- lata 1973 - 1975
Zdzisława Milanowska- lata 1975-1990
Henryk Dudziak - od 1991- 2019

Właśnie od objęcia funkcji przez dyrektora szkoły Henryka Dudziaka nastąpił niezwykle dynamiczny rozwój placówki. Z każdym rokiem szkolnym wzrastał stopień organizacyjny, systematycznie przybywało młodzieży i nauczycieli. Wzbogacała się baza szkoły: w 1994 roku oddana została do użytku hala sportowa z trybunami oraz zapleczem oraz ekologiczna kotłownia; w 1995 roku zorganizowano siłownię z 20 stanowiskami oraz oddano do użytku pierwszą pracownię informatyczną; w 1997 przekazano do użytku nowoczesny internat dla 60 zamiejscowych uczniów. Największym wydarzeniem było oddanie do użytku 1. IX. 1998r. pięknego, w pełni nowoczesnego obiektu krytej pływalni o wymiarach 25x12, 5m z pełnym zapleczem technicznym.

Ważnym odnotowania jest fakt powołania do życia w 1996 r. Liceum Ekonomicznego i przekształcenie dotychczasowej placówki w Zespół Szkół i eksperymentalnego dołączenia w 1999r. Gimnazjum, jak też z inicjatywy dyrektora założenie Szkolnej Orkiestry Dętej.

 

A zatem praca dla innych - tak mądrze zaplanowana i prowadzona przez ks. Antoniego Kwiatkowskiego - jest w bychawskim środowisku oświatowym kontynuowana.